- instantia
- instantĭa, ae, f. [insto]
[st2]1 [-] proximité, voisinage.
[st2]2 [-] présence (d'un fait), imminence.
[st2]3 [-] application assidue, assiduité, zèle.
[st2]4 [-] insistance, instances, demande pressante.
[st2]5 [-] chaleur, force, véhémence (du discours).
- infestus dicitur ab instantia atque imminentia fraudis, Gell. : "infestus" se dit dès lors qu'il y a menace toute proche, imminence d'un préjudice.
- quid est quod haec instantia non possit efficere? Plin. Ep. 3 : quels travaux n'aurait pu accomplir une application si assidue?
- meam differens instantiam, anxium mihi permulcebat animum, Apul. : remettant ma demande pressante, il calmait mon âme inquiète.
* * *instantĭa, ae, f. [insto] [st2]1 [-] proximité, voisinage. [st2]2 [-] présence (d'un fait), imminence. [st2]3 [-] application assidue, assiduité, zèle. [st2]4 [-] insistance, instances, demande pressante. [st2]5 [-] chaleur, force, véhémence (du discours). - infestus dicitur ab instantia atque imminentia fraudis, Gell. : "infestus" se dit dès lors qu'il y a menace toute proche, imminence d'un préjudice. - quid est quod haec instantia non possit efficere? Plin. Ep. 3 : quels travaux n'aurait pu accomplir une application si assidue? - meam differens instantiam, anxium mihi permulcebat animum, Apul. : remettant ma demande pressante, il calmait mon âme inquiète.* * *Instantia, huius instantiae. Plin. iun. Continuation, Continuelle diligence, Perseverance, Instance.\Instantia orationis. Plin. iun. Vehemence.\Peccata condicere necessitati cuidam et instantiae. Gel. Attribuer ou imputer à necessité et contraincte fatale qui presse les gents.
Dictionarium latinogallicum. 1552.